Ben kargaşalığın çocukluğunu oynuyor, soytarısı olmayan kelimelerin krallığını yapıyorum. Ve ölülerimi yatırıyorum gözlerime... Her masal kendinden kaçıştır derdin, ve her masal bir kahraman yaratır içinde... Kirpiğine asılı kalıyor masal.. Gidişlerini imzalıyor kahraman...
Ceplerinde kırık gece masalları duruyor, öksüzlüğünü avutuyor sonbahar.. Kuşlar yuvalarını terk ediyor, saatleri infaza çekiyor gelmeyişin, yavaş yavaş meçhule gidiyor hayat, teker teker gidiyorlar hiç olmayan ülkelere, hiç olmayan coğrafyalara hiç olan haritalarda... iki cenaze arası mola vermiş iştahlı bir ölü taşıyıcısı gibi yabancı kalmış ruhum özgürlüğe ve hayata...Ey çocuk alfabetik sırayla kurşuna dizdiler bizi, satır satır kestiler, kelime kelime..
Kimimiz semaha döndük yangınlarda, kimimiz güneşli bir pazar sabahı hücre hücre açlığa yatırdık bedenlerimizi, lakin sevgili uğur, İran'lı bir şair diyor ki: ''Aşk'a uçarsan kanatların yanar'' , ve bu şiire cevaben Mevlana diyor ki: ''Aşk'a uçmazsan kanat neye yarar''...''Aşk'a kanatlanan'' sevgili uğur bekle bizi maviye sevdalı bir ülkede, bekle bizi Leyla'sına ağlamaklı mecnun yoldaşım, Aslı'sına kavuşması prangalı Ferhat, bekle bizi hase'nin Naze'ye olan sevdası gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder